SpellForce

Mayor

- Wiesz... lepiej wrócić do sartariusa i mu o tym powiedzieć... Jestem zmęczony fizycznie i psychicznie... po drugie jeśli on by walczył z nami, to będzie raz że raźniej, a dwa będziemy dysponować większą siłą. Tu mieliśmy krasnoludy... Gdyby to trafiło na nas... nie wiadomo czy rozmawialibyśmy jeszcze. - powiedział z pełnym przekonaniem o słuszności wypowiedzianych słów.

Ari

- Zatem, prowadź.
Lekka mżawka zrosiła ulice Szarogórza. W głębi miasta panował popłoch, ale droga powrotna okazałą się dla Gregora i Sępa szczęśliwa. Bez żadnych problemów dotarli do drzwi domu Naczelnika.
Gdy Svavir nacisnął klamkę i pchnął drzwi, te nie poruszyły się. Szampierz zaklął siarczyście.
- Sartarius już wyszedł - zakomenderował.

Tallos

Ari, zmuszasz mnie do takiego "bojącka" !

Zdesperowany Tallos uciekał w popłochu do domu Naczelnika. W połowie drogi potknął się i dziwnym trafem złamał sobie palca.

-Nosz kurna ! - odrzekł do siebie z wściekłością.

Potem znowu, zgubił swój kostur, ale nawet tego nie zauważył. No i w końcu dotarł do domu Naczelnika oczywiście nucąc przeróżne przekleństwa.

Mayor

- Coś tu nie gra... może jednak ktoś lub coś jest za tymi drzwiami... proponuję je wyważyć - powiedział Gregor

Ari

Tallos dobiegł przed dom Naczelnika i niemal wpadł na czatujących kompanów - Sępa i Gregora. Cholera jasna, czy oni tu tak bezczynnie stali!?
- Czego żeś się tak przestraszył? - Spytał oschle szampierz.
Pulsujący ból w okolicach palca nie dawał spokoju. Ale przynajmniej serce przestało kołotać.
Gdy tylko de Mayor zaproponował to, co zaproponował, nad trójką strażników rozległ się dźwięk zamykanej okiennicy.
- Niech to bąk Aonira strzeli - warknął Sęp, biorąc rozbieg.
I w tym momencie zza drzwi wyjrzał Sartarius...

Tallos

-Sartariusie jest tu jakiś uzdrowiciel ? - Zapytał.

Sartariusa uważał za równego gościa przynajmniej lepiej się z nim czuł w towarzystwie niż z Sępem. Po chwili popatrzył i zobaczył, że nie ma kostura.

- I kostur też by się przydał - Oznajmił z politowaniem...

Mayor

- Sartariusie... skąd Ty się tu... wziąłeś? - zapytał zdezorientowany Gregor
- I dlaczego Tallos wygląda jakby go goniło stado szkieletów? Bez kostura i ... palec jakiś krzywy... - skwitował
- Co tu sie do cholery dzieje... - pomyślał

Ari

Sartarius odsunął się od drzwi, widząc zamiary Sępa.
- Wejdźcie, w środku będziemy bezpieczni... nawet jak wejdą do domu, to łatwiej będzie się obronić. No i pokażę wam pięterko...
Svavir wykonał krótki rozbieg i celnym kopniakiem wepchnął Tallosa do środka.
- Opatrzę ci rany - obiecał.
Sartarius nie musiał już zapraszać Gregora. Gdy cała czwórka znalazła się w środku, rycerz zaryglował drzwi.
- Pokaż ten palec - polecił szampierz, wyciągając ku Tallosowi dłoń. Tymczasem Sartarius wskazał de Mayorowi bogato zdobiony dywanik leżący przy kominku.
- Opowiedz mi, co się dzieje w mieście - poprosił, przyklękając i sprawdzając, czy w kominie znajduje się coś, co możnaby rozpalić.

Mayor

- Natknęliśmy się na jeźdźca-zombie... udało się nam go pokonać, lecz... dwóch krasnoludów poniosło śmierć. - ostatnią część zdania wypowiedział z zamkniętymi z gniewu zębami. Wspomnienia odżyły na nowo. Gregor odwrócił się, podszedł do stołu i uderzył w niego pięścią.

Ari

Sartarius w zadumie pokiwał głową.
- Umarli w chwale - powiedział, nie odwracając głowy od paleniska. - Niestety, nie on jedynie. Tam na górze chyba odbył się pojedynek...
Sęp odwrócił się, zaciekawiony. Jedną dłonią trzymał nadgarstek Tallosa i schodził ku palcom, chyba szukał jakiejś kości.
- Powiedz, kiedy zaboli - nakazał. Problem w tym, że Tallosa bolało cały czas.

Tallos

-Au... na tym palcu wszędzie mnie boli ! - krzyknął.

Ponieważ Sęp go tak trzymał, że nie mógł wykonać żadnej czynności pozostawało mu tylko myślenie; koszmarny dzień...dobrze, że chociaż uciekłem przed tym szkieletem..potem ten palec i kostur...eh jednak mogłem się przyłączyć do kogoś innego.

Ari

Svavir westchnął znacząco.
- Nie drzyj się, bo nas złapią - upomniał. We wnętrzu ręki Tallosa coś zachrupotało, zabolało ze zdwojoną siłą, a potem jakby przeszło. Nadal jednak nieprzyjemnie pulsowało. Sęp opuścił dłoń Tallosa. Rozejrzał się po pomieszczeniu. Oparł topór o ścianę i wziął krzesło, stojące opodal. Szybkim ruchem wydobył z cholewy buta nóż. Kilka cięć i z nogi krzesła odciął dwa niewielkie kwadraty.
- Na wszelki wypadek wolę usztywnić ci nadgarstek - wytłumaczył. W końcu, jak można zgubić kij podczas ucieczki...
Westchnął z żalem i wydobył szmatkę, brudną od krwi. Usztywnił "klockami" dłoń Tallosa i starannie obwiązał szmatką. Koniec szmatki rozdarł i zawiązał w supełek.
- Gotowe - uśmiechnął się tryumfująco. - Co teraz?

***

Anavey wracała właśnie z nocnej warty. Szarogórze było tej nocy jakieś inne, nieznajome. Nieustająca mżawka niemal przemoczyła ją na wylot. Na szczęście wilgoć nie uszkodziła zbytnio pancerza. Zaraz wejdzie do swojej kwatery, zdejmie buty, ułoży się do snu... Nagle jej wyczulone zmysły dopadła paskudna woń. Nigdy czegoś takiego nie czuła, upiorny smród powodował u niej odruch wymiotny. Rynsztok to w porównaniu do tego perfumeria. W którymś zaułku mroczna elfka usłyszała kroki. Zmysły natychmiastowo wyostrzył się do granic możliwości. Klekotanie, przedziwne klekotanie, jakby kość uderzała o kość.
Anavey skręciła w stronę upragnionego domu. Spojrzała prosto w oczy śmierci, czającej się za rogiem. Wiedziona nieznanym instynktem dobyła miecza. Nagi szkielet patrzył na nią oczami będącymi purpurowymi gwiazdami zatopionymi w oczodołach...

Tallos

Tallos czuł się już trochę lepiej.

-Dzięki, ale teraz pewnie nie mogę użyć czarów? - Dla sprawdzenia chciał zamrozić stojący na stole wazon z uschłymi kwiatami. Kiedy użył zaklęcia kwiaty nawet się nie poruszyły.

-Fajnie teraz jestem już bezużyteczny... - westchnął ciężko.

Ari

- Kto wie, może ci się uda - mruknął Sartarius, któremu w końcu udało się rozpalić w piecu. Po kilku chwilach pokój ogarnęło przyjemne ciepło. Można było zapomnieć o wydarzeniach sprzed paru chwil. Podłoga wyścielona miękkim dywanem zapraszała do odpoczynku, a może nawet snu? Wszak jest środek nocy...

Mayor

- Zmęczony jestem i psychicznie i fizycznie... chętnie walnąłbym się na tej podłodze i zasnął... - powiedział Gregor
-Się zdenerwuję jak coś sie jeszcze wydarzy jak moją włócznię kocham... - pomyślał